Toen ik mijn zoon Tom op de hoogte bracht van mijn plannen, was hij meteen mee. Hij begon mij advies te geven, mee te denken over de organisatie. En op een zeker moment zei hij: "Tot Bordeaux kom ik je halen!"
Wel Tom, ik ben er geraakt! En jij hebt mij enorm geholpen tot nu toe, en ik weet dat ik nog steeds op jou kan rekenen, maar niet meer om mij te komen halen. š
Morgen zal ik pas de Garonne oversteken en dan ben ik echt in de stad, nu overnacht ik in de 'suburbs' (Lormont meer bepaald).
Je voelt wel al de drukte en de mentaliteit. Voor Dax betekent dit meer spanning, maar ik wil eerlijk toegeven dat ze bijgeleerd heeft. Ik blijf wel alert op haar gedrag.
Wat heb ik nog geleerd? Naast jagers zijn ook wijnboeren egoĆÆsten: weeral een wandelweg die opgeĆ«ist wordt als privĆ©weg.
Gelukkig was de omweg niet langer maar gewoon drukker.
Er staan hier prachtige kastelen maar tegelijk zie je ook hier het verval: huizen worden minder onderhouden, staan leeg en veel oudere auto's (met soms vieze uitlaatgassen).
Dax en ik zijn toe aan onze rust! De lichamelijke recuperatie gebeurt zonder moeite, maar de verwerking van onze ervaringen begint nu toch moeizamer te gaan. We beleven allebei heel veel en dat moet verwerkt worden.
Tot later!
Hieperdepiep voor Tom van Annie! Alletwee proficiat! Xxx